Vlak voor u ziet u het oude Venetiaanse metselwerk van de Bembo-fontein. Het is aan het einde van de 1866 straat. Loop erheen en neem de tijd om deze fontein te bekijken, terwijl ik u erover vertel.

De fontein werd gebouwd tussen 1552 en 1554 en werd vernoemd naar de Venetiaanse gouverneur van Candia; Gianmatteo Bembo.
Hij was de eerste die Candia van bronwater voorzag. Via een aquaduct helemaal vanaf de berg Jouchtas, kwam het water naar Heraklion. Het is de oudste fontein in de stad en had een immense impact op het dagelijkse leven van de mensen van Candia.
De fontein draagt gotische en renaissance-elementen en bestaat uit een tuit en een klein, rechthoekig bassin. Het toont de wapenschilden van vier Venetiaanse hertogen en is versierd met sierlijke patronen, typisch voor de Griekse architectuur in die tijd.

In het midden van de fontein staat een groot beeld zonder hoofd van een Romeinse functionaris. Het standbeeld werd door de bouwers van de fontein gevonden, in de buurt van de stad Ierapetra, de meest zuidelijke stad op Kreta. Het staat beschreven dat het standbeeld tijdens de laatste jaren van de Ottomaanse overheersing zwart was geverfd en werd aanbeden door de donkere inwoners van Candia.

De zeshoekige structuur rechts van de fontein is de Ottomaanse Turkse sebil. Sebil is het woord voor een liefdadigheidsfontein. Het werd gebouwd door Hatzi Ibrahim Agha, een eminente Turk. Hij liet de openbare fontein bouwen, zodat de lokale bevolking hun dorst konden lessen met schoon water en daarbij de bouwer konden zegenen.
Omdat stromend drinkwater zeldzaam was in Heraklion, gaf Hatzi Ibrahim Agha opdracht om in de zomer sneeuw van de hoogste bergtop van Kreta, de Psiloritis naar beneden te brengen. Zodoende kon de bevolking van het ijskoude water van de sebil genieten.

Vandaag de dag is de sebil omgebouwd tot een kafeneion; een koffiehuis. Eén van de meest pittoreske in Heraklion.

Nu, met 1866 straat achter u, slaat u rechtsaf en blijft u over het trottoir lopen.