Naar Kato Zakros met Anthi.
Ondanks dat ik geprobeerd heb wat rustiger aan te doen de laatste weken, moest ik toch merken dat het hebben van twee banen, meer energie verbruikt dan ik ingecalculeerd had. Daarom moest ik wat meer pauze nemen en bijvoorbeeld wat meer uren slapen. Maar goed om te merken dat de zaken gewoon door gaan, dus de bal is aan het rollen.
Wat ik in de gaten kreeg deze laatste maand is dat dingen progressie maken. Ik kan proberen rustiger aan te doen, maar anderen motiveren mij om toch nog wat dingen te doen. Een mooi voorbeeld hiervan is de hieronder uitgeschreven route beschrijving die ik kreeg van mijn receptie collega Anthi. Zij had een dagtrip naar de oostzijde van het eiland gemaakt en wilde haar ervaringen met mij delen. Zoals je hier beneden kunt zien, wil ik deze ervaringen weer met jullie delen en natuurlijk zullen we deze ook weer uitwerken tot een mooie nieuwe Routaki route.
Naar Kato Zakros met Anthi.
-“Dus laten we eens zien hoe de trip verliep…
Vanuit Heraklion startend kostte het mij (Anthi) 2 uur om mijn eerste bestemming te bereiken: Sitia.
Route 52.0.4. Klik de afbeelding om naar
de webwinkel te gaan.
Ik maakte speciaal deze stop om “galaktompoureko” te eten in de beroemde Mitsakakis patesserie winkel aan het begin van de oude haven van Sitia. De stad is de laatste jaren gerenouveerd en heeft een mooi amphi theater achtige blik op zee. Er zijn genoeg cafés, barretjes en kleine taverna’s rondom deze haven. Het was er ‘s middags niet zo druk, maar toch flaneerden er genoeg mensen met hun kinderen.
Ook de drie andere routes zijn beschikbaar.
Neem een kijkje in de webwinkel.
Als je Sitia verlaat heb je de mogelijkheid om links te gaan richting Vai en het klooster van Toplou of naar Palaiokastro. Ik had geen zin om Vai weer te bezoeken dus ik koos de afslag naar Palaiokastro, zo’n 16 km verwijderd van Sitia.
Als iemand toch de weg naar Vai wil vervolgen, dan kan ik het minder drukke strand van Erimoupolis aanbevelen, waar de zee altijd kalm is ook bij sterke winden. Het is een klein, niet georganiseerd strand.
Chiona strand beloond met de blauwe vlag 2017.
Ik besloot, samen met mijn vriendin Niki, naar het strand van Chiona te gaan en het kostte ons zo’n 20 minuten vanuit Sitia om daar te geraken. Het stand heeft twee ingangen; bij de ene kom je bij Chiona studios en een kleine taverna en de bij de andere kom je uit op het strand zelf uit. Het is een mooi zandrijk en ondiep strand met helder water (beloond met de blauwe vlag in 2017), kalm en dat terwijl het een windige dag was.
Ik vervolgde mijn trip naar Zakros waar ik gepland had een lunch te gebruiken, omdat ik had gehoord dat de weg naar Kato Zakros niet goed en veilig zou zijn. Toen ik in het dorp aankwam, was ik niet echt onder de indruk en dus besloot ik om het toch te wagen richting Kato Zakos. Ik ben heel blij dat ik die keuze heb gemaakt.
Buiten de bochten was de weg geweldig (veel beter dan de wegen naar de dorpjes in de Heraklion provincie) en het uitzicht over Kato Zakros vanuit de heuvels erboven was overweldigend. Ik dacht dat dit een goede plek zou zijn om voor een paar dagen naar toe te gaan om te relaxen en niets anders te horen dan de wind en de golven van de zee. Kato Zakros staat goed bekend om zijn verse vis en goedkope prijzen. Ondanks dat dit niet meer het geval is, dus je toch zeker nog wel een goede taverna vinden met verse vis en goede prijzen.
Na de lunch nam ik de weg naar Xerokampos om naar Markigialos te rijden (via Ziros) waar ik mijn laatste stop gepland had. Het kostte mij 1 uur om omhoog te rijden, met heel veel bochten. In principe moet je de berg oprijden om bij de Ziros hoogvlakte te komen, voordat je uitkomt bij de nieuwe weg die Makrigialos met Sitia verbindt.
Tenslotte kwam ik aan in Makrigialos waar ik vervolgens omhoog reed naar het dorpje Pefki, waar mijn favoriete plek is; taverna Piperia.
Deze plek is een oud huis waar een peperboom in de tuin heeft die immens gegroeid is. In de schaduw van haar takken heeft de eigenaar enkele tafels geplaatst en serveert daar, op verzoek, traditioneel geroosterd lam en andere Griekse gerechten voor lunch en avondmaal. Ik had er een Griekse koffie als afsluiting van mijn trip, met uitzicht op zee, door de Pefki kloof, die aan mijn voeten lag.
Als conclusie kan geven dat dit deel van Kreta moeilijker te bezoeken is. Er zijn vele rotsachtige bergen, veel kloven en ongeorganiseerde zand- en kiezelstranden. Het is interessant voor mensen die op zoek zijn naar avontuur. In de wijde omgeving van Sitia zijn er kloven te vinden met een gemiddelde moeilijkheidsgraad, zoals de ‘Exo Mouliana kloof‘ met de waterval aan het eind. De ‘kloof van de doden‘ bij Kato Zakros en de Pefki koof (ook wel Perivolakia kloof genoemd) die uitkomt bij het ‘Kapsa klooster‘ dat gewijd is aan Johannes de Doper. Niet te vergeten ‘Kouremenos strand‘ – geliefd bij surfers, bekend voor haar jaarlijkse wind-surf festival.”-
Selfi-tijd voor Anthi
in taverna Piperia.
Dank je wel Anthi en je vriendin Niki.
Natuurlijk hoef ik niet te vermelden hoe dankbaar ik ben dat Anthi dit allemaal voor mij heeft uitgeschreven. Als jij ook zo’n verhaal hebt, waarvan je denkt dat Routaki lezers het interessant zouden vinden, zend en dan door en dan zal ik het op één of andere manier publiceren.
Met een verse re-start schrijf ik dit en hoopje volgende maand weer te ‘zien’.
Mr.Routaki