Kloosters op afgelegen locaties op het eiland.

Vaak ziet u, tegen een berghelling aangebouwd, één van de vele kloosters van het eiland Kreta. Moeilijk te bereiken en daarom rustig gelegen, zoals bijna alle kloosters wel in afgelegen streken liggen. Toch is het isolement vaak niet zo groot als het wel lijkt. Als ook de toeristenbussen het laten afweten is er altijd wel een gestage stroom van familieleden en streekbewoners die voor sociaal contact of geestelijke raad en bijstand op bezoek komen.

Een belangrijk item in de kloostergeschiedenis is het feit dat tijdens de Turkse bezetting, zo rond 1669, toen de Turken dus het hele eiland in hun macht hadden, er binnen de kloosters voor werd gezorgd dat de Griekse cultuur en taal in stand bleef. Alles was namelijk door de Turken verboden. Men mocht de taal niet meer spreken, men mocht hun eigen geloof niet meer beleven, men mocht de iconen niet meer aanbeden en men moest zich bekeren tot de Islam. In de meeste gevallen werd dit ook in schijn gedaan, maar bij thuiskomst werd er in het geheim bij het eigen icoon gebeden.

Tevens werd er in de kloosters ‘s avonds door de monniken aan de kinderen van de streek les gegeven. Dit werden schuilscholen genoemd en zo werden dus de taal en de cultuurelementen doorgegeven. Dit heeft tot 1855 geduurd toen de vrijheid van godsdienst terug kwam.