Fresco’s, een visuele bijbel voor de analfabeten.

De eerste fresco’s dateren uit de periode van het Byzantijnse rijk, rond de 4e eeuw na Christus. Het begon als een visuele bijbel voor de analfabeten, die zo toch het verhaal van Christus konden begrijpen.
In het begin werden er twee basiskleuren gebruikt en waren de schilderingen eenvoudig. Dit duurde tot de 12e eeuw. Daarna is men langzaamaan het kleurenpalet uit gaan breiden, maar de afbeeldingen bleven gestileerd, d.w.z. dat op de gezichten van de heiligen geen emoties te zien waren. In de 13e eeuw bleef dit ook nog zo, maar in de 14e eeuw vond er een grote ommekeer plaats. Er werden ineens heldere kleuren gebruikt, vooral licht groen en licht rood en ook werden er emoties op de gezichten geschilderd.

De schilders werkten anoniem, met uitzondering van een aantal beroemde schilders uit Konstantinopel die door rijke boeren naar Kreta werden gehaald om hun kerkjes te beschilderen.
De fresco’s werden volgens een vast principe geschilderd, dat ook nog heden ten dagen gebruikt wordt.
Zo staat in de koepel van de kerk altijd de Jezus Christus figuur afgebeeld, die ook wel de Pantokrator genoemd wordt. Pantos betekent dan ‘altijd en overal’ en krator betekent ‘heerser’. In de vier hoeken van de koepel staan altijd de vier Evangelisten; Markus, Mattheus, Lucas en Johannes, als een communicatie tussen hemel en aarde.