Ga naar links en loop voorbij de blauwe kiosk.

(3 seconden stilte)

Loop een paar meter over het trottoir en vind dan een plaatsje aan de reling of op één van de openbare bankjes, zodat u een goed uitzicht heeft over de rand. Als u over de rand heen kijkt, ziet u aan de rechterkant de oude ingang van deze stad genaamd Saint George’s Gate, oftewel vrij vertaald de poort van de Heilige Joris.

Het werd in de Venetiaanse tijd gebruikt als een doorgang tussen de stad en de haven. De poort van de Heilige George werd gebouwd in 1565 tijdens de Venetiaanse periode, zoals bewezen door de reliëf inscriptie op de buitenpoort. Het zorgde voor de verbinding tussen de ommuurde stad en het Oostelijk deel van Kreta. Het was ook bekend onder de naam de Lazaretto-poort, omdat het leidde naar Lazar Huis, het ziekenhuis voor besmettelijke zieken aan de oostkust buiten de muren van het Venetiaanse Candia. Een andere naam was de Maroulas-poort, omdat deze poort een oudere verving die van de Ikarou laan naar de Maroulas-wijk leidde.

De oorspronkelijke gevel van de poort was monumentaal en versierd met grote wapenschilden en leeuwen die in reliëf waren gesneden. Een inscriptie vermeldde de naam van kapitein-generaal Paolo Tzorzi. Hoog boven de poort bevond zich een medaillon. Het ornament toonde de Heilige krijger George op zijn paard. De imposante gevel werd in 1917 afgebroken voor de opening van de huidige Democratias Laan. Het reliëfmedaillon van de Heilige George bevindt zich nu in het Historisch Museum van Kreta. Tegenwoordig bevindt de poort zich onder het standbeeld van Eleftherios Venizelos, maar hij lag tientallen jaren begraven onder het Eleftherias-plein.

Bekijk nu het standbeeld van Eleftherios Venizelos direct boven de poort. Eleftherios Venizelos is erg belangrijk geweest voor Kreta als onafhankelijk eiland, maar ook voor Griekenland in het algemeen.

In 1866, toen de Kretenzer revolutie uitbrak, vluchtte de familie van Venizelos naar het eiland Syros, omdat zijn vader deel uitmaakte van de revolutie. In 1881 schreef Venizelos zich in aan de Universiteit van Athene voor een rechten studie en behaalde zijn diploma rechten met uitstekende cijfers. Hij keerde terug naar Kreta in 1886 en werkte als advocaat in Chania. Gedurende zijn hele leven bleef hij een passie houden voor lezen en was hij voortdurend bezig zijn vaardigheden in vreemde talen te verbeteren.

Als leider van de Liberale Partij werd hij, in periodes tussen 1910 en 1933 tot wel acht keer gekozen als premier van Griekenland. De bijnaam van Venizelos was “de maker van het moderne Griekenland” en hij is nog steeds algemeen bekend als de “Ethnarch”, wat verwijst naar zijn politiek leiderschap over een gemeenschappelijke etnische groep. Zijn doorbraak tot het internationale toneel was met zijn belangrijke rol in de autonomie van de Kretenzer staat en later met de aansluiting van Kreta bij Griekenland.

Vooral de acties van Venizelos in de regio van Chania vormden een centrale rol in de verhalen over hem. Mensen componeerden gedichten en er werden artikelen geschreven over zijn moed, zijn visioenen en zijn diplomatieke genialiteit. Eén van de beroemdste citaten uit die tijd is … ‘Onder de kundige diplomaat van vandaag de dag, gaat de revolutionair schuil, die de Turken uit Kreta verdreef. Het stoere opperhoofd, die samen met een kleine groep rebellen op een heuveltop boven Canea kampeerden. Van waaruit hij de consuls en de vloten van de grote mogendheden trotseerde “. Venizelos was de vertegenwoordiger van de Kretenzer rebellen die op 7 maart 1897 op een Russisch oorlogsschip de admiralen van de Grootmachten te woord stond.

De Grootmachten, destijds Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland en Italië, forceerden een definitieve oplossing voor de “Kretenzer kwestie”. Na het bloedbad in Heraklion op 25 augustus werd Kreta uitgeroepen tot een autonome staat.
Al snel daarna werd Venizelos uitgenodigd om de politieke impasse in Griekenland op te lossen en werd hij benoemd tot premier van het land.

Voordat de Balkanoorlog van 1912-1913 begon, had Venizelos er voor gezorgd Griekenland tot de Balkanliga te laten behoren. Dit was een alliantie van Balkanstaten die tegen het Ottomaanse rijk waren. Door zijn diplomatieke inzichten verdubbelde Griekenland zijn oppervlakte en bevolking. In de Eerste Wereldoorlog bracht hij Griekenland aan de kant van de geallieerden en omdat die geallieerden wonnen, behaalde Venizelos nieuwe territoriale winsten, vooral in Anatolië, wat nu een groot deel van Turkije is.

Op een reis naar huis op 12 augustus 1920 overleefde Venizelos een moordaanslag door twee royalistische soldaten op het treinstation Gare de Lyon in Parijs.

Ondanks zijn prestaties werd hij verslagen in de verkiezingen van november 1920. Dit verlies droeg bij aan de uiteindelijke Griekse nederlaag in de Grieks-Turkse oorlog van 1919-1922.

Nu, met de reling aan uw rechterkant, loopt u verder, terwijl ik u meer vertel over Venizelos.

Venizelos vertegenwoordigde Griekenland in de onderhandelingen na de Grieks-Turkse oorlog die leidde tot de ondertekening van het Verdrag van Lausanne in juli 1923. Meer dan één miljoen Christelijke Grieken werden uit Turkije verdreven, in ruil voor 500.000 moslim Turken die uit Griekenland werden verdreven. Griekenland werd ook gedwongen zijn aanspraken op verschillende gebieden in West-Turkije op te geven. Het Verdrag erkende ook de onafhankelijkheid van de Republiek Turkije. In zijn daaropvolgende ambtstermijnen slaagde Venizelos erin normale betrekkingen met de buurlanden van Griekenland te herstellen en breidde hij zijn constitutionele en economische hervormingen uit.

Venizelos kreeg een beroerte in de ochtend van 13 maart 1936 en stierf vijf dagen later in zijn flat in Parijs. De absolutie werd uitgevoerd in een Grieks-orthodoxe kerk. Zijn lichaam werd vervolgens per boot naar Chania gebracht, om onrust in Athene te vermijden. Hij werd begraven in Akrotiri op zijn thuiseiland Kreta.